Sunday 9 March 2014

Albrecht Dürer



Albrecht Dürer (1471-1528) - niemiecki malarz i grafik, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli przełomu średniowiecza i renesansu, pierwszy wielki drzeworytnik.
Działał głównie w Norymberdze, gdzie stworzył własny styl, mając za podstawę miejscowe tradycje sztuki późnogotyckiej i wpływy ekspresyjnego realizmu niderlandzkiego. Dzięki podróżom do Włoch, przyswoił sobie zdobycze tamtejszego odrodzenia i zasady wskrzeszonego antyku. Sztuka Dürera stanowi syntezę włoskiego racjonalizmu i humanistycznego dążenia do piękna z północną, jeszcze średniowieczną, głęboką tradycją religijną i problematyką moralną.

_______________________________________________________________________________

Szczytowe osiągnięcie to tzw. trzy miedzioryty mistrzowskie - "Rycerz ze śmiercią i diabłem" (1513), "Św. Hieronim w celi" (1514) i "Melancholia" (1514).

___________________________________________________________________________

Autoportrety (w kolejności z pierwszego obrazka) - Musée du Louvre (Luwr) w Paryżu, Museum del Prado w Madrycie i Alte Pinakothek w München.



Miedzioryt "Adam i Ewa", Muzeum Kunsthaus w Zurychu.

(Tak już swoją drogą - ta praca mi zupełnie nie podchodzi. Ewa ma brzydką twarz i niezgrabną sylwetkę. Gdyby nie jej fryzura, obstawiałabym, że to Adam i Evan. Tutaj natomiast widać znaczną poprawę - i chwała. Ewa wreszcie wygląda jak kobieta. Albo nawet - ładna kobieta.)



"Melancholia" (The British Museum w Londynie) i "Czterej jeźdźcy Apokalipsy" (Staatliche Kunsthalle   w Karlsruhe). Więcej informacji (w języku angielskim) - tutaj i tutaj.


"Madonna i Dzieciątko z gruszką" (Kunsthistorisches Museum Wien w Wiedniu) i "Saint Hieronym       in the wilderness" (National Gallery w Londynie).



Dyptyk "Czterej apostołowie", Alte Pinakothek w München. 

Dürer ofiarował obydwa panele swemu rodzinnemu miastu – Norymberdze – w 1526, w rok po ogłoszeniu przez władze miasta luteranizmu jako oficjalnej religii miejskiej.

______________________________________________________________________________

Więcej informacji i zdjęć znajdziesz na tej stronie (uwaga, po angielsku!). Polecam także przejrzeć angielską Wikipedię - zawiera więcej informacji niż polska, a przy tym jest nieco bardziej wiarygodna. Mimo to, radziłabym ostrożność. Weryfikowanie informacji zawsze w modzie.

__________________________________________________________________________

Jak widać, blog jest jeszcze mocno w budowie. Z działem "Menu" postaram się uporać do przyszłego tygodnia - w tę sobotę rady nie dałam - złapało mnie podejrzane zmęczenie, psujące wszystkie plany robienia czegokolwiek konstruktywnego. Mobilizacja jednak jest. Niedługo będę przygotowywać się do kolejnych postów z cyklu graficznego. Będzie sporo dzieł najsłynniejszych i tych przeze mnie lubianych, a także zbiór pamięciówek, dotyczących grafiki współczesnej. W piątek zaopatrzyłam się książkę "Najsłynniejsze obrazy", więc szykujcie się na post pełen oczywistych oczywistości. Zapowiada się długaśny post wypełniony po brzegi obrazkami. Straszne, prawda? :)

Sunday 2 March 2014

Techniki graficzne


W dzisiejszej, tym razem już "normalnej", notce zajmiemy się podstawowymi pojęciami technik i metod graficznych. Najważniejsze, kluczowe informacje zostaną podkreślone. Pojawią się też przykładowe grafiki do każdej z technik. 
____________________________________________________________________________

Rozróżnia się trzy podstawowe grupy technik graficznych (techniki druku wklęsłego, wypukłego i płaskiego). O przynależności do każdej z nich decyduje materiał, z którego wykonano płytę drukową, oraz sposób jej opracowania.

DRUK WKLĘSŁY - "Farbę wciera się w miejsca wyżłobione lub wytrawione, które w stosunku do powierzchni płyty są wklęsłe."

DRUK WYPUKŁY - "Farbę nakłada się na te miejsca, które pozostają niewyżłobione, a linie i płaszczyzny wklęsłe pozostają białe."

DRUK PŁASKI - "Rysunek opracowuje się wprost na płaszczyźnie płyty. Po jego utrwaleniu zabezpiecza się przed przyjęciem farby miejsca, które mają pozostać niezarysowane."


*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***

 Techniki, należące do druku wklęsłego, to:

AKWAFORTA (INACZEJ KWASORYT; ANG. ETCHING)
Technika, polegająca na trawieniu w kwasie azotowym rysunku wykonanego stalową igłą na płycie miedzianej pokrytej werniksem. Igła, usuwając werniks, odsłania powierzchnię płyty, która po wytrawieniu zatrzymuje farbę w powstałych rysach. Od głębokości rysy zależy grubość kreski.


  "Gärtnerin mit Korb", Jacques Bellange i "Albert Schweitzer", Arthur William Heintzelman


AKWATINTA (ANG. AQUATINT)

Odmiana techniki druku wklęsłego zbliżona do akwaforty. Wykonanie formy drukowej w tej metodzie polega na pokryciu płyty metalowej sproszkowaną kalafonią lub pyłem asfaltowym, które podgrzane topią się i przylegają do niej, naniesieniu obrazu poprzez zasłonięcie wybranych fragmentów powierzchni metalu werniksem, a następnie trawieniu odsłoniętego metalu kwasem azotowym. W wyniku powielania czynności w coraz mniejszych obszarach obrazu uzyskuje się zróżnicowanie głębokości wytrawionych miejsc, a przez to możliwość waloryzowania koloru farby drukowej, czyli możliwość uzyskiwania półtonów. Akwatinta różni się od akwaforty przede wszystkim tym, że trawione są nie linie, lecz płaszczyzny.

 Przykładowy: "El sueño de la razón produce monstruos" Francisco Goyi.  


MEZZOTINTA (ANG. MEZZOTINT)

 To technika graficzna, polegająca na uzyskiwaniu miękkich półtonów przez polerowanie tych powierzchni płyty miedzianej lub stalowej, które na odbitce mają być jasne.



MIEDZIORYT (ANG. CHALCOGRAPHY)
Na gładko wypolerowanej i zagruntowanej powierzchni płyty miedzianej wykonuje się rysunek za pomocą metalowych rylców, następnie szlifuje się płytę węglem drzewnym, lekko podgrzewa         i wciera farbę w wycięte bruzdy. Po usunięciu farby z gładkiej partii płyty odbija się rysunek na wilgotnym papierze pod prasą. Miedzioryt charakteryzuje się delikatną, prawie kaligraficzną, ostrą kreską. Jest to najstarsza technika graficzna w metalu, stosowana już w XV w. Rozkwit sztuki miedziorytu przypada na 2. poł. XV i XVI w.

Przykładowy: "Adam i Ewa" Albrechta Dürera.


SUCHA IGŁA (ANG. DRYPOINT)

 Stalową igłą żłobi się w płycie metalowej bruzdy, na których brzegu pozostają drobinki metalu. Po nałożeniu farby daje to efekt miękkiej kreski o wyrazistej czerni. Sucha igła daje możliwość uzyskania kreski od bardzo delikatnej, cieniutkiej po grubą, wyrazistą.

 Przykładowy: "Christ presented to the people" Rembrandta.


*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***

 Techniki, należące do druku wypukłego, to:

 DRZEWORYT (ANG. WOODCUT)

Technika graficzna druku wypukłego. Rysunek wykonuje się wprost na gładkiej powierzchni klocka lub nałożonej nań warstwie gruntu. Następnie metalowymi dłutami, rylcami lub nożami wybiera się tło rysunku, na klocku zaś pozostaje wypukły rysunek, który zatrzymując farbę, będzie elementem drukującym. Przygotowaną formę powleka się farbą i ręcznie odbija bezpośrednio na kartach papieru otrzymując rysunek na białym tle. Ze względu na sposób cięcia drewna podczas wykonywania rysunku wyróżnia się: drzeworyt wzdłużny (langowy; drewno miękkie; cięcia wzdłuż słojów) i drzeworyt poprzeczny (sztorcowy; drewno twarde; cięcia w poprzek słojów).



FROTTAGE (ANG. FROTTAGE)

 To technika odciskania faktury dowolnych przedmiotów (np. drewna, tkaniny, liści, kamieni) na powierzchni papieru przez przyłożenie papieru do danej rzeczy i mocne pocieranie go ołówkiem (lub innym podobnym narzędziem).

Przykładowa: moneta.


GIPSORYT
 
To technika graficzna wypukła, polegająca na wycięciu rylcami rysunku w specjalnie przygotowanej płycie gipsowej, pokryciu farbą części wypukłych i odbiciu na papierze (partie wyżłobione pozostają białe, części wypukłe tworzą kompozycję).

Przykładowy: gipsoryt.


LINORYT (ANG. LINOCUT)
 
Linoryt podobny jest do drzeworytu wzdłużnego (langowego) z tą różnicą, że rysunek żłobi się        w linoleum. Jest ono łatwe do obróbki i odporne na uszkodzenia, a rycie możliwe we wszystkich kierunkach. Do opracowania matrycy używa się dłut, noży i innych narzędzi umożliwiających cięcie materiału. Odbitki wykonuje się na prasie ręcznej lub za pomocą kostki introligatorskiej.

 Przykładowy: linoryt Aardera.


*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***

 Techniki, należące do druku płaskiego, to:

LITOGRAFIA (ANG. LITHOGRAPHY)

  Technika graficzna druku płaskiego. Zasada litografii oparta jest na właściwości wody i tłuszczu: cały kamień po wykonaniu rysunku poddaje się działaniu słabego kwasu azotowego, który, spływając z tłustej powierzchni, zabezpiecza miejsca niezarysowane przed przyleganiem farby drukarskiej. Następnie po przemyciu wodą powierzchnię kamienia gumuje się, po wysuszeniu całość zmywa się terpentyną i wodą, wreszcie nanosi się farbę drukarską, która przylega do kamienia tylko w miejscach, gdzie wykonano rysunek, i wykonuje się odbitkę.

 Przykładowy: kamień litograficzny.


OFFSET (ANG. OFFSET PRINTING)

To najpopularniejsza technika druku materiałów reklamowych. Zapewnia bardzo wysoką i powtarzalną jakość. Druk offsetowy jest szczególnie opłacalny przy dużych nakładach. Farba drukarska przenoszona jest z formy drukowej na papier przy pomocy obrotowego, gumowego cylindra. Na powierzchni cylindra znajdują są matryce, na które nanoszona jest farba, która w wyniku dociśnięcia tworzy wydruk na powierzchni papieru.


 Przykładowe: etykiety.


ŚWIATŁODRUK (ANG. COLLOTYPE)

Żelatynę uczuloną dwuchromianem potasu wylewano na taflę szkła lustrzanego lub płytę metalową. Tak przygotowaną formę drukową naświetlano przez negatyw lampami łukowymi lub światłem słonecznym. Była ona bardzo delikatna i nietrwała. Jako jedyna z technik, światłodruk nie posiada rastra, dlatego wydruk jest bardzo realistyczny.

Przykładowa: pocztówka z operą z Frankfurtu nad Menem.

*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
Chcesz wiedzieć więcej? Polecam spis technik graficznych, powstały w oparciu o książkę "Techniki sztuk graficznych", który znajdziecie tutaj

 *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***

 Mówiąc o grafikach, warto jest wymienić garstkę słynnych twórców, takich jak Rembrandt, Parmigianino, Heinricha Altdorfer, Hans Sebald Beham, Lucasa van Leyden, Albrecht Dürer, Francisco Goya i Giovanni Battista Piranesi. Warci zapamiętania polscy twórcy to: J.P. Norblin, M. Płoński, J. Pankiewicz i J. Mehoffer.

*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
Wykorzystano materiały i grafikę z Wikipedii, onetowskiego Portalu Wiedzy, Grafiki.Umk, HistoriiSztuki, spisu technik graficznych (wymienionego wyżej) oraz Słownika.Intensys. Miedzioryt bitwy pod Grunwaldem pochodzi stąd. Jeśli o czymś zapomniałam, nie bić, tylko grzecznie wypomnieć w komentarzu, a dodam, poprawię, zmienię.

Witajcie


Nieposłuszna tym razem Wena umknęła gdzieś do lasu, przegnana przez Wysiłek włożony             w zrozumienia Blogspota. Musicie więc wybaczyć mi, potencjalni czytelnicy, że będzie krótko          i nieszczególnie rewelacyjnie pod względem jakościowym. Cóż, życie...

Jestem Lynne, a oto mój mały kącik, który sukcesywnie zapełniać będę sztuką wszelkiego rodzaju. Nie tylko tym, co mi się podoba, ale i po prostu popularnymi dziełami, które kojarzyć wypada. Ponadto znajdzie się tutaj też trochę definicji i anegdot o malarzach. W kilku słowach - będzie to papka, zawierająca wszystko, co każdy człowiek zainteresowany kulturą (lub chociaż przygotowujący się do olimpiady artystycznej) wiedzieć powinien. Oczywiście teoretycznie, bo z praktyką, to wszyscy wiemy, jak jest.

Land-Without-Art ma być dla mnie swego rodzaju podporą i mobilizatorem w pogłębianiu swojej wiedzy. Miejmy nadzieję, że te funkcje spełni, a notki pojawiać się będą co najmniej dwa razy w tygodniu. Czujcie się zobowiązani do trzymania za mnie kciuków.  

Bo przecież "EARTH" bez "ART", to zwykłe "EH".